i ślubuję Ci...

i przybiega ten Mój Siostrul, na wydechu prawie, z okrzykiem że wujka antka szwagra Ktośtam, czyli Dziesiąta Woda Po Kisielu przetrzepała komórkę swojego męża i okazało się, że… ON JĄ ZDRADZA!!! i że Ona na utrzymaniu jego przecież jest i dwójką dzieci się zajmuje i że taki Łejf Na Medal, że wszystko Mu pod nos, i że taka niedoceniona, i że teraz to by najchętniej siebie z dziećmi albo Podłego Zdrajcę przynajmniej zwalizkowała i za drzwi wystawiła, ale z czego się utrzyma…?

- No i co Ty byś zrobiła? - pyta mnie Siostrul Dziesiątą Wodą Po Kisielu zatroskana.

- Ja? Nie przetrzepałabym komórki…- odpowiedziałam. nie mogła tego pojąć.

a po co? nawet jeśli… po co to wiedzieć? po co to mówić? przyznanie się do zdrady jest trochę jak zrzucenie odpowiedzialności „zrobiłam źle, mam wyrzuty, teraz Ty się martw, co z tym dalej”… grzebanie w telefonie... jeju... a ostatnio rzucił mi się nagłowek w Twoim Stylu, z którego wynika, że są kobiety, które zatrudniają się jako zdrad prowokatorki... rany... czy tylko mnie się wydaje, że świat totalnie oszalał? "rozwodzę się z Tobą, bo o mały włos nie przespałeś się z wynajętą przeze mnie kobietą"??? ależ mi odkrycie...

hmm… a może mój nabyty cynizm małżeński nie do końca pozwala mi wierzyć w wierność bezwzględną, w wierność na zawsze? Miłość, Wierność i Uczciwość Małżeńska? tak, dla mnie zdecydowanie z tych trzech największa jest Miłość…

wszyscy z otoczenia Dziesiątej Wody Po Kisielu, w poczuciu słuszności, kategorycznie napiętnowali Podłego Zdrajcę i choć przyznaję, że nie lubię człowieka ni ciut, to kurde… naprawdę nikt nie widział, że jego żona cały czas z Mamą swoją spędza, z Mamą te kaszki, kupki pierwsze kroki przerabia, z Mamą kąpie i przewija, i na spacery chodzi, ino tylko do szkoły rodzenia nie… a Podły Zdrajca naprawdę zachował się w tej sytuacji najuczciwiej jak mógł. nie usprawiedliwiam go. każdy ma swoje sumienie, swoje powody do wracań lub niewracań do domów. ja chyba po prostu nie umiem tak lekką ręką serwować w ludzi kamieniem ocen i haseł pt. „ja bym nigdy…” Podły Zdrajca wrócił w końcu do domu ku radości [a może satysfakcji bardziej] żony, co wybaczyć zdecydowała się i zacząć budować ten ich świat pogniecionego domu na nowo… ale… ale widziałam fundamenty, bo miałam okazję spotkać ich kilka razy. Ona warczy na Niego, On się przed tym chowa… i pewnie, że Ona ma słuszność, że prawo jakieś niepisane Domownika Oszukanego, ale to chyba uparcie nie chce tak działać… bo albo oboje wciskamy START raz jeszcze [i tak, wiem, jakie to trudne dla obu stron] albo stawiamy się w pozycji zwycięzcy moralnego i tkwimy w tym ciągłym ranieniu się rozdrapywaniem tego, co boli najbardziej…

znam kilka takich historii, historii spod znaku „to Ty wszystko zepsułeś” albo „teraz to mnie wolno. wszystko wolno.” i to prawda. wolno, choć znam małżeństwa, gdzie jedno, mimo własnej zdrady, potrafi powiedzieć „ale gdyby On/Ona nie wybaczyłbym/nie wybaczyłabym” [celowo łamię rodzaje zaimków i czasowników, bo to tak bardzo obustronne zdanie]. 

zdradzająca jakiś czas temu żona dziś obwąchuje męża, czy aby na pewno Ten nie chce się jej odpłacić. On odpłaca się już jakiś czas, ale ujawnia to na granicy dowodu… żeby Ona się mogła jeszcze łudzić, żeby mogła wierzyć, że jeszcze nie, że jeszcze nic, ale żeby cierpiała jednocześnie tak, jak On cierpiał niedawno, kiedy Jej romans wyszedł na jaw… spirala wzajemnych poharatań się nakręca. ale to jeszcze w ogóle jest Miłość?

kiedy byłam młodsza, byłam pewna, że jeśli Mężczyzna Mój Domowy mnie zdradzi, pierwsze, co zrobię to wyrzucę Jego pięknego Telecastera przez okno, żeby nie było czego zbierać, że drugą będzie jego walizka, albo najlepiej bez walizki… jakież to medialne… jakież to włoskie… dziś wiem, że to nie czarno-białe, że małżeństwo to nie tyle sztuka kompromisu, ile sztuka wybaczania. ostatnio dopadł mnie cytat z zaprzyjaźnionej z Wiedźmą milionletniej czyjejś małżonki. „mąż jest moim najlepszym przyjacielem”- powiedziała – „ale wiele kryzysów  na to pracowaliśmy” . hmm… tak, wierzę, że są odchodzenia, które sprzyjają powrotom i dziury, które paradoksalnie czynią budowę stabilniejszą. trzeba być tylko pewnym, że się tych wracań chce.

Mężczyzna Mój Domowy jest lepszym mężem niż kiedykolwiek ja będę żoną… a jednak co dzień wybiera Nasz poranek… z drugiej strony, czy gdzieś leży wzór małżeństwa? partnera? heh w muzeum w Sevres: „oto przed Państwem wzorzec metra a obok… idealny mąż wraz z równie idealną małżonką…” tylko…

kto by ich takich chciał...?