szarość nad szarościami i wszystko szarość...

jeju… [heh, ciekawe to jeju moje, przejęte szturmem po Kimśtam kiedyśtam. hmm sporo się takich przejętości we mnie kołacze, ale nie o tym, nie o tym]

masz tak czasem Słoneczny Dziś Nieczytelniku, że dzień się zdaje ciągnąć w nieskończoność? że świat drażni samą swoją bezczelną w powolnym rozleniwieniu jednokierunkowością kręcenia? że Dziecko Zachorowane, niemarudne jest nawet, więc zwalić nie ma na co tych snujowatości i pidżamowania do późnego popołudnia?

dziś mam taki dzień…

dom mi zarasta… w kuchni garami, co się złośliwie same umyć nie chcą, w pokoju portkami, bluzkami i mnogością skarpet, które uschły na strychy z braku nadziei, że ktoś się po nie w końcu zgłosi i z góry jakoś się same zdołały przytaszczyć, ale wrednie już do szafy pochować się nie chcą… praca leży odłogiem, plonów z tego raczej urodzajnych nie będzie… telefon milczy przeważnie, widać lista kontaktów też się rozwlekła nazbyt albo omijać rozwlekłego półczłowieka z obawy przed zarazą raczy… niepisanie idzie… sam widzisz, jak… książki wszystkie jednakowością liter wypełnione dziś i w ogóle jakaś megaklapa moje wtorkowanie opanowała… tylko lodówka niezmiennie kusi i prezentuje się niezwykle żwawo, choć i tak… mleko do kawy lane, samo się po stole rozlewa, pomidory z deski do krojenia z pełną premedytacją spadają z uroczym rozplaskaniem na podłogę, którą, znów trzeba będzie umyć… wrrrr…

nie znoszę takich dni, całe szczęście, że nieczęste w moim kalendarzu… pójdę… pobuduję jakąś wieżę z super klocków, co się na pewno rozwali zaraz, albo polepię z ciastoliny ciastko, które z kolei urokliwie samo się wetrze w niegdyś jasną kanapę… ech...

idę marudzić gdzieś indziej, trzymając kciuki za Twoją wtorkowość, Energetyczny [a na pewno Energetyczniejszy dziś] Nieczyteniku… jeszcze 9 h 26 min i 25 s do środy…